Je kent het vast wel: je bent wat dingen op je mobiel aan het doen en krijgt ineens een melding die je niet eerder hebt gehad. Je gaat inloggen met je Apple Id op je Macbook/laptop en er wordt gezegd dat je wachtwoord niet herkend wordt en komt er ook nog een melding dat je geboortedatum niet herkend wordt. Er slaat een lichte paniek toe en je hoort allerlei waarschuwingen door je hoofd gaan: “Je apple-id is vast gehackt” en hoe kon je nu zo stom zijn om toestemming te geven bij het venster dat je om toestemming vroeg, terwijl er ingelogd zou zijn vanaf een adres in Amsterdam” (terwijl jij zelf in Groningen op de bank zit)
En tuurlijk probeer je jezelf rustig te zeggen, dat als er al iets niet klopt, het nu toch al gebeurd is en dat je nu alleen nog maar kunt kijken hoe je het kunt oplossen.
Dus toen maar voor de eerste keer in mijn leven contact opgenomen met de Apple helpdesk. Na de eerste stappen door gelopen te hebben met een medewerker vd helpdesk, doorgeschakeld naar een senior advisor: Kenneth
Uiteindelijk een tijd met hem doorgebracht aan de telefoon en mijn scherm gedeeld. Les 1: les in vertrouwen. Weer even die stemmetjes in je hoofd. Maar ook heel goed het gevoel van ‘dit klopt wel’ Die stemmetjes zijn vaak de stemmen die je van andere mensen hoort: zelfs van je ouders, die je altijd probeerden te behoeden voor dingen. Vaak dingen waar ze zelf eigenlijk heel bang voor waren. Stemmen van andere mensen om je heen, die altijd al heel erg bang zijn voor alles wat ze niet kennen en niemand vertrouwen.
Daarnaast dat vertrouwde gevoel wat je zelf in je hebt en wat je vaker aanwijzingen geeft dat het je het goede pad bewandelt.
Na een uur met Kenneth aan de telefoon gezeten te hebben en allerlei dingen gecheckt te hebben, bleek alles in orde te zijn. Hij zag nog wel dat ik één van mijn Apple-id’s bijna nooit gebruik, dus die hebben we opgeheven. Scheelde ook weer 0,99 ct voor het gebruik van de Icloud opslag. ☺
Vanochtend werd ik wakker met het idee: ik sta lekker op tijd op, en ga nadat ik mijn hondje Hummer heb uitgelaten, met een kop koffie en mijn Macbook op de bank zitten en ga lekker schrijven. Nieuwe blog, stuk schrijven voor mijn boek etc.
Zette mijn Macbook aan en ik kon niet meer inloggen…. (ik had voor alle zekerheid gister een nieuwe inlogcode gemaakt) Uiteindelijk, na vele pogingen lukte het. Maar toen het volgende obstakel: Er kwam een venster dat niet weg te klikken was, mijn Macbook liep vast en zelf na vele keren uitzetten, geen verandering.
Gelukkig had ik het mailtje van Kenneth, en hem dit gemeld.
Hij belde erg snel. Super service van Apple!
Na weer met hem een aantal stappen doorlopen te hebben, liep al gauw de Macbook weer vast. Normaal gesproken voor mij al na een minuut te denken: geforceerd stoppen en opnieuw opstarten. Maar Kenneth had geduld. We zijn maar gaan kletsen over van alles en nog wat. Ik vertelde hem van mijn plan een blog te willen schrijven vanochtend en dat ik nu direct een onderwerp had. ☺
Welke 2 lessen leerde ik deze ochtend, naast het vertrouwen hebben gisteren? Dat loslaten en geduld je zeker verder brengen.
Loslaten was in dit geval; letterlijk de wachtwoorden loslaten die ik beveiligd had opgeslagen op de computer. Loslaten van ‘het zelf willen doen’ en vertrouwen op de ander die er uiteindelijk zijn werk van heeft gemaakt om dit soort oplossingen te bieden.
Geduld hebben en dan zien dat als dat niets oplevert, rustig een volgende stap zetten.
En zijn dat niet hele belangrijke lessen die we ook in ons dagelijkse leven zouden moeten toepassen?
We leven in een wereld waar angst regeert. We zijn bang voor alles en nog wat. Voor vluchtelingen, moslims, de buurman/vrouw in de straat die we niet goed kennen, bang ons werk kwijt te raken, aanslagen, grote honden, de grote bek van iemand die een andere mening heeft dan die we zelf hebben, etc.
Steeds meer mensen zijn opgefokt en hebben een kort lontje. Kijk eens naar de mensen in de rij bij de supermarkt. Hoeveel mensen staan niet te zuchten en te puffen als het wat langer duurt bij de kassa.
Veel mensen houden krampachtig vast aan de situatie in hun leven zoals ie nu is. Bang om wat ze kennen los te laten en in het diepe te springen, omdat ze bang zijn dat ze ineens niet meer kunnen zwemmen.
Wordt het niet tijd dat we weer leren vertrouwen op ons eigen gevoel. Vertrouwen op de dingen die we zelf belangrijk vinden i.p.v. die we geleerd hebben van onze ouders, leraren etc. Zeker als je weet dat de meeste dingen ons al aangeleerd zijn voor ons 7de levensjaar. Op die leeftijd hebben we nog geen Kritische Mind en nemen we alles aan wat onze omgeving ons ingeeft.
En tuurlijk is het eng om weer te gaan vertrouwen op je Innerlijk Kompas, je gevoel.
Maar ik kan je garanderen dat de wereld er heel anders uit ziet als je gaat kiezen voor wat je zelf voelt en denkt i.p.v. de wereld zien door ogen van angst.
Kies je voor het leven of kies je voor Angst. Zo simpel is het. Jij kiest.
Voel je na het lezen van deze blog de behoefte om een nieuwe stap in je leven te zetten en het leven te creëren wat jij wenst? Je Droomleven leven met vertrouwen en daarvoor dingen loslaten die je niet meer dienen, neem dan contact met me op voor een Verhelderende Doorbraaksessie om te kijken of wij kunnen samenwerken zodat jij jouw stappen helder kunt krijgen en eindelijk jouw Droomleven kan gaan leven.
Regelmatig geef ik een workshops over hoe jij je leven kunt veranderen met de Wet van Aantrekking
Wil jij als eerste op de hoogte gebracht worden als de nieuwe data voor de workshops bekend zijn? Neem dan hier even contact met me op.
Wil jij mijn nieuwste blogs lezen ? Klik dan hier en kom op mijn nieuwe website over mijn manifestatie coaching.
(oh ja, wees niet bang: ik heb toestemming van Kenneth om zijn naam te noemen ☺ Bedankt Kenneth voor je vertrouwen. En uiteraard voor je hulp!)
liefs, Marian-José